Os irmáns Freiría, Justo e Jose, pasaron as tardes da súa mocidade tocando xuntos en Escornabois (Ourense), pero foi anos despois cando forman Habitación Vudú. A banda pop rock inicia entón a procura do seu propio son e estilo, ademais de compartir os seus sentimentos a través de temas con garra onde a potencia da voz, a melodía das guitarras e a base rítmica destacan como protagonistas. Os concertos consolidan a súa traxectoria artística, que dá paso ás primeiras cancións, ao primeiro álbum, ao primeiro videoclip...

Pegando un salto temporal, a banda, composta na actualidade por Justo (batería) e Jose (guitarra, voz), os irmáns Freiría, e Richi Roales (guitarra), vén de lanzar o seu novo traballo discográfico, Levantarse (2024), un terceiro EP de cinco cortes cargados de potentes guitarras e unha crueza melódica que reflicte a esencia do seu rock alternativo.

 

 

Justo (batería) e Jose (guitarra, voz), os irmáns Freiría son o núcleo de Habitación Vudú, formación que remata por ser un cuarteto coa adición de baixo e outra guitarra. Como se forma a banda, hai xa 13 anos?

Jose Freiría: «A banda fórmase porque tanto Justo como eu temos unha paixón pola música que vén de lonxe. Aos poucos, ensaiando os dous e montando algunha canción que tiñamos como idea, únese Rubén como baixista e empezamos a darlle forma».

 

É imposible falar dos inicios da banda sen lembrarnos de Rubén Seoane, o baixista. Que pegada deixou na banda? De que xeito a súa figura segue a estar presente en Habitación Vudú?

Jose: «Pois a pegada é moi forte, xa que tanto con Justo como comigo estaba unido desde antes de existir Habitación Vudú, e como dixemos antes, foi a peza que faltaba para facer sonar as cancións na súa base. Pensamos que a súa figura vai estar sempre presente nas lembranzas de todos e na música de Habitación Vudú».

 

Cáusanos curiosidade o nome, xa que, ao noso parecer, suxire... algo escuro. De onde sae? Por que escollelo para nomear o proxecto?

Jose: «Pois non é escuro para nada, é simplemente un xogo de palabras que sae daquel disco dos Rolling Stones que se chamaba Voodoo Lounge (1994), que non ten ningunha relación co vodú, por outra banda. Nós cambiamos o “lounge”, que se refire máis a un salón, por unha habitación e aí se quedou. Sen máis».

 

 

Atopamos a Habitación Vudú baixo as etiquetas de pop rock, indie rock... pero como describiriades vós, obviando xéneros, a vosa música?

Jose: «Nós cremos que cando unha base de batería, baixo, guitarras e unha voz soan con forza, iso é rock and roll. Deixamos as etiquetas para os que as queiran colocar e as aceptamos todas de bo grado, por suposto».

 

Pasando de estilos a influencias, quen diriades que ten, ou tivo, un particular impacto na vosa música?

Jose: «Pois cada membro ten as súas, pero si que é verdade que tanto Justo como eu estivemos —e estamos— moi unidos á música traballando en concertos, festivais, etc. desde hai moitos anos. Supoño que iso nos marca e todo o rock español, británico e estadounidense dos 80, 90 e 2000 nos marcan».

 

 

 

Flores Falsas (2015) foi o voso debut discográfico; un álbum de seis temas que reflicten os vosos primeiros pasos desde «unha pequena localidade da Limia (Ourense), en Escornabois». Como lembrades o desenvolvemento deste primeiro traballo?

Jose: «Pois moi ilusionante ver como cancións que soamente soaban no local, as colleu Pablo Novoa e lles meteu man para que puidesen ser gravadas nun estudio profesional».

 

 

Para facer realidade este EP, ademais dunha campaña de micromecenado, contastes con outros proxectos que, como vós, estábanse a desenvolver no rural da vosa comarca, como o Espacio Matrioska ou Limisi. Que procurabades con esta «alianza rural»?

Jose: «Procurabamos que esas cancións creadas nun local dunha pequena localidade saíran á luz e que todo a contorna fose partícipe diso. E si podemos dar visibilidade a máis proxectos da Limia pois mellor que mellor».

 

 

Este disco lanzouvos a xirar durante case dous anos; un tempo que pasastes de escenario en escenario, tanto en salas como en festivais, dentro e fóra das nosas fronteiras. Agardabades tal resposta por parte do público, tendo en conta que Flores Falsas era, como quen di, a vosa carta de presentación?

Jose: «Pois non agardabamos nada en especial, pero si que nos gustou que a xente estivese aí e o que máis nos gustou é que ese disco serviu para darnos conta de que se se traballa con humildade, as cousas saen; sen intentar ser quen non es, simplemente sendo fiel á maneira de pensar e de traballar como banda».

 

 

 

O voso segundo álbum, En el aire (2018), amosa unha versión máis roqueira de Habitación Vudú, con cinco novos cortes de letras traballadas e pegadizas. Que propiciou este xiro no voso son?

Jose: «Non o vería como xiro intencionado, senón como unha evolución do que Habitación vai sendo como banda. Ese son foi mudando tamén en directo; parecémonos máis ao que somos enriba dun escenario en canto á proposta sonora».

 

 

En agosto de 2022, xunto a Moito!, fostes teloneiros de PLACEBO en Ourense, no único concerto da banda británica fóra dun festival. Como lembrades a experiencia?

Jose: «Foi espectacular e reafirma de novo que traballando podemos estar a altura do que esixía a ocasión».

 

 

 

A finais de outubro publicabades o voso novo EP, Levantarse (2024), unha auténtica viaxe emocional en cinco cancións. Cal é a idea detrás deste álbum e como se desenvolveu ata facela realidade?

Jose: «A idea foi sucedendo cos acontecementos. Comezamos gravando dous temas soltos producidos por Juan de Dios Martín e polo camiño nos cruzamos con Blanco y Negro Music que nos axudou a producir máis temas, e sobre todo a poder editalos nun EP».

 

O primeiro que escoitabamos deste disco era “Pozo Caliente”, lanzado co seu correspondente video lyric... en xaneiro de 2023! Foi esta peza concibida para ser parte dun futuro proxecto o publicástela primeiro e logo decidistes incluíla no repertorio final? Porque, daquela, non falabades dun novo disco...

Jose: «Foi un tema que, como dis, xa estaba gravado en 2023, pero para este 2024 lle demos unha volta e volveu a gravarse en parte —como novas guitarras, voces, por exemplo— e a masterizarse aos mandos de Juan de Dios, por iso a volvemos a incluír. Como unha versión actualizada digamos».

 

 

Deste xeito, “Miedos” presentábase «oficialmente» como primeiro sinxelo adianto, un tema que reta os oíntes a enfrontarse, tal e como indica o título, aos seus medos. Que fixo que fose o escollido como single presentación de Levantarse?

Jose: «Penso que o que axudou a que así fose foi a forza que ten o tema desde o primeiro segundo. É unha declaración de intencións, cremos».

 

 

Como foi o proceso creativo de Levantarse? Sendo varios na banda, como traballades as cancións?

Jose: «As letras son miñas, e a música, en base a unha melodía que achego con cada letra, a construímos entre todos».

 

A través das vosas letras explorades temas universais como a loita persoal, o afán de superación ou a resiliencia. Que, ou quen, os inspirou?

Jose: «A nosa propia vida; a nosa propia forma de enfrontarnos ás cousas. Que non difire en realidade da de calquera persoa da rúa».

 

 

En “Finde carrusel” Habitación Vudú volve á súa nenez... literalmente. No videoclip, dirixido por Óscar Doviso (ZinemusiK Producciones), compartides protagonismo coa versión infantil da banda, que semella que xoga ao fútbol igual de ben que toca os instrumentos. De quen foi a idea de conectar o presente co pasado neste vídeo?

Jose: «Despois de amosarlle a letra a Óscar Doviso e contarlle en que pensei cando a escribín... o viu claro».

 

 

Como derradeiro sinxelo adianto, antes de descubrir o álbum ao completo, escoitamos “Levantarse y Tropezar”, un canto á superación e cun título que, dalgún xeito, completa tamén o título do disco. Concibístela así, como unha forma de pechar o círculo que abriades con “Miedos”?

Jose: «A verdade é que cando a escribín non se concibía como parte dun disco. Como ocorre con todas, xa que eu escribo letras soltas que non teñen por que ter relación ou formar parte de algo conceptual. Si que é verdade que ao escribir sobre cousas cotiás ocorre isto».

 

 

Para Levantarse contades con Juan de Dios, recoñecido produtor que traballou con Deluxe ou Amaral. Como foi traballar con el?

Jose: «Unha experiencia vital; e digo isto porque é unha persoa que dá moita importancia a quen es como persoa, como vives a música e sobre todo como te expresas con ela. Polo tanto é moi fácil traballar con Juande, xa que o que fai é canalizar todo o que expresas como artista e plasmalo tal cal».

 

 

Con máis dunha década de traxectoria musical ás vosas costas, como vedes a vindeira? Que plans musicais tedes para un futuro non moi afastado?

Jose: «O primeiro é seguir presentando este disco ao vivo, tocar e tocar. Polo camiño seguiremos a facer cancións e o que veña será benvido».

 

Estades inmersos na xira presentación de Levantarse, con concertos en Ourense, Vigo, A Coruña e Lugo e, este mes de decembro, en Madrid. Como está a ser a acollida do disco ao vivo?

Jose: «Moi contentos porque os temas funcionan e a conexión co público é total».

 

 

Para os que aínda non tiveron a oportunidade de desfrutar da vosa música ao vivo, como é Habitación Vudú enriba dos escenarios? Que pode agardar a xente dun concerto voso?

Jose: «Habitación Vudú enriba dun escenario é a banda máis sincera que coñezo, porque contamos o que pensamos e ofrecemos ao noso público o que nos gustaría ver a nós mesmos».

 

Na actualidade, que artista ou grupo galego nos recomendariades? Algún favorito que deberiamos coñecer?

Jose: «Por suposto Habitación Vudú [risos]».

 

Se abrísemos as vosas contas persoais de Spotify, que escoitariamos? 100% Sinceridade, 0% Vergoña

Jose: «Moita variedade dependendo de quen sexa de nós. Pero desde Pearl Jam, ata Deluxe, Oasis, Kasabian, Los Planetas, Kings of Leon, Vetusta Morla, Los Enemigos, Placebo... e un longo etc. que non ten por que ter coherencia musical, xa que escoitamos de todo».