Flares of Life, Helena Egea

Anunciábao cun «nos retrincos da vida os sentimentos atravésannos coma raios e deles sae esta primeira mostra». Desa mostra xa escoitaramos tres adiantos e, o pasado venres 29, Helena Egea descubría o resto do seu primeiro traballo discográfico. Con produción de Juan de Dios, Flares of Life (2024) recolle catro cortes en inglés e un en galego nos que a artista pontevedresa canta a temáticas variadas cun nexo en común: «eses sentimentos que pasan por nós na vida», incluíndo «distintas etapas e reflexións, algunhas persoais, outras máis sociais ou outras máis íntimas». Musicalmente, Helena enriquece a súa mestura de estilos —jazz, soul, blues, folk, rock— incorporando o violín como se fose unha segunda voz.

El despertar del Leviatán, Enki

Cinco anos despois da publicación do seu último álbum —co que, curiosamente, celebraban un lustro sobre os escenarios— Enki volve a escena. Comprometidos desde os seus inicios coa procura dun son propio, a banda de Pontevedra mantén, e afianza, o seu xeito de crear música en El despertar del Leviatán (2024), un novo disco de groove, thrash e nu metal para cantar sen complexos á realidade que nos rodea. A ducia de cortes do longo, nomeado tras a besta mariña xigante a miúdo asociada ao demo, destacan pola súa crueza tinguida de death metal melódico.

Amar o Mar, Belém Tajes

Hai un par de anos convidaba o oínte a percorrer o mapa sonoro da súa infancia en Bos Aires (Arxentina), facíao a través de Un Mapa (2022), unha colección de cinco cancións-camiño coa capital arxentina como principal inspiración. Daquela, Belém Tajes daba un paso máis na súa traxectoria musical, presentándose como solista, que agora afianza co lanzamento do seu primeiro longo, Amar o Mar (2024). Composto por nove temas de «melodías e lugares que se atopan entre mareas», este novo traballo mestura o novo co antigo ata conformar un canto a favor da sostibilidade e o respecto aos océanos. Cun formato artesanal e innovador, Amar o Mar é máis que un (eco)disco; é un concepto, un proxecto artístico e colaborativo para o que contou con «persoas incribles» como Nico Vieites, Pablo, Adrián e Julián Seijas, Cibrán Seixo, Marilia Monzón, Rosalía Fernández Rial ou Alex Silva.

Cāldo, Catuxa Salom

O título do seu primeiro EP, Nunha aldea (2022), xa descubría a súa principal fonte de inspiración: a aldea, o rural; un concepto sobre o que tamén bebe, nunca mellor dito, o seu segundo traballo, e primeiro longo. Catuxa Salom presenta Cāldo, un disco que nace «desde a desrromantización do rural»; se aquel EP, de ritmos indíxenas arxentinos, folk galego e bases electrónicas era unha oda á aldea, neste disco, a nova artista compón sobre o realmente importante, «da igual onde vivas», é a rede de coidados, a xente na que te apoias. Deste xeito, ese coidado constante é o principal ingrediente de Cāldo que, a través das nove cancións que o compoñen, sabe a djembés, tambores, pandeiretas, guitarras eléctricas e sintes, maridados con muiñeiras, afrobeat ou dembow. Cociñado a lume lento, Cāldo está xa fóra para quentar o corazón... e tamén para poñelo a bailar.

Transmutation, Margarida Mariño ft. Alex Aller

Galicia e Asturias, Cello, piano e electrónica. Evocación e introspección. En Trasmutation (2024), a viguesa Margarida Mariño e o asturiano Alex Aller unen forzas para lanzar un repertorio orixinal composto para electrónica e cello no que a música se move entre xéneros como o ambient, ritual o neoclásico. De marcado carácter experimental, as dez pezas que recolle o longo comparten unha fonda reflexión, sobre a morte e as posibilidades de transcendencia do aparentemente efémero da condición humana. Aínda que o disco está dispoñible nas principais plataformas desde a semana pasada, o dúo xa o presentou en directo en varias ocasións, cunha proposta multidisciplinar con proxeccións asinadas pola artista visual Irene Sáenz e iluminación de José Faro.

Mamaia, silee

Aínda que leva tocando o piano media vida, hai só un ano aproximadamente que comezou a producir e crear a súa propia música. Logo de publicar un par de EP e unha presa de sinxelos, silee lanza o seu primeiro álbum, Mamaia (2024). Definido polo propio autor como «o mellor traballo artístico que fixen na miña vida», o LP reflicte a fusión de xéneros como o trap, o R&B, o indie ou o hyperpop; unha mestura que enriquece con samples e unha produción innovadora. As letras, profundamente persoais, abordan temas como o amor, as loitas internas ou a conexión coas súas orixes, compostas e ordeadas no disco de tal xeito para «para que che podas sentir identificado» e a súa escoita sexa como unha montaña rusa... como é a vida.

Yo, adicto (Banda Sonora Original), Nico Casal

En xullo, na súa entrevista como Artista da Semana, Nico Casal adiantaba que estaba a rematar a banda sonora da serie Yo, adicto (Javier Giner, 2024). Logo de estrearse no Festival Internacional de Cine de San Sebastián, a finais de outubro facía o propio en Disey+ e, a semana pasada, foi o momento de Yo, adicto (Banda Sonora Original) (Hollywood Records, 2024). O músico e compositor galego desprega o seu talento en 36 temas de corte experimental que acompañarán o espectador durante os seis capítulos da miniserie, creada por Aitor Gabilondo e Javier Giner, baseada na novela homónima (e autobiográfica) de Giner.

Gallo Negro, Villanueva

Villanueva vén de estrear o seu cuarto, e agardado, traballo discográfico. O vigués lanzaba Gallo Negro (Flor y Nata Records, 2024) o pasado 7 de novembro, un álbum no que afonda como nunca antes a música de raíz latinoamericana. Cunha impecable produción de Juanma Latorre, guitarrista de Vetusta Morla, o novo disco de Villanueva recolle dez cancións, compostas entre Cidade de México, Madrid e Alicante, que contan a historia dunha maldición. Cada corte, un capítulo; cada estrofa, unha testemuña dese proceso de creación sosegado e coidado ata o máis mínimo detalle. Aínda que esta parte lírica ten peso suficiente como para transportar o oínte a un imaxinario único, a base sonora sobre a que se erixe, marcada por percusións brillantes e guitarras enérxicas, explora ritmos fronteirizos. Desde a cumbia roqueira ata a chacarera ou a rancheira, atopámonos ante un folklore na súa versión máis contemporánea e visceral. “Sonata para divorciados (te lo puedes quedar)” foi o derradeiro sinxelo antes de descubrir o disco ao completo; un tema costumbrista coas súas boas doses de cinismo, humor, amor e desamor. Di o propio Josete que «desta volta foi extremadamente difícil chegar ata aquí», pero, e o que valeu a pena?

De repente, un burato, Os Liantes

Logo de compartir a súa música desde o escenario do Festival de la Luz, Os Liantes decidiron sumar máis citas festivaleiras ao seu calendario de foliadas, polo que precisaban unha carta de presentación; este foi o «motor» que motivou ao grupo para entrar a gravar De repente, un burato (2024), o seu primeiro álbum. A diferencia dos seus anteriores sinxelos, que partían de pezas tradicionais, este traballo debut recolle cinco cancións de composición propia, inspiradas «na vida mesma» que cobren de sonoridades tradicionais galegas.

🎧 Sigue a nosa lista de Singles 2024 en Spotify para estar ao día das novidades discográficas dos artistas e grupos de galiciantunes.com!

🎧 E se es dos maximalistas que o queren todo, tamén podes seguir a de Álbums 2024 cos discos completos!